این روزها همه دوست دارند همه چیز کوتاه..آسان و قابل درک باشد..یعنی با وجود انکه هوش ما انسانها نسبت به انسانهای 100 سال گذشته بیشتر شده است اما باز دوست داریم که همه چیز را به سرعت بدست بیاوریم..و زمان چیزی است که به سرعت می گذرد..و میبینیم که چه زود می گذرد...و هر روز جهان اطرافمان دچار تحولات بسیاری می شود و همین طور حجم اطلاعات روز به روز بیشتر می شود...و ما خود را در دنیایی پر از اطلاعات کوچک می بینیم..شاید در دنیای اطلاعات ما از داشته هایمان به نفع زندگی خود بهره می بریم..و هرکسی در هر جای کره خاکی به هر چیزی که فکرش را بکند می تواند در مورد آن کلمه یا موضوع به سرعت اطلاعاتی بدست آورد..و این حس سیری نا پذیر آدمی همواره دنبال جدید ترین چیزها می گردد... اما واقعا ما در کجای این دنیا قرار داریم..ما در چه زمانی زندگی می کنیم..آیا ما از داشته هایمان به خوبی استفاده می کنیم از زندگیمان آن طور که انتظار داریم لذت میبریم..از محیط اطرافمان چه می دانیم..آیا از داشته هایمان برای سعادت خود استفاده می کنیم یا اینه داریم بر علیه خود آنهارا به کار می اندازیم...از جسم از روحمان چطور استفاده می کنیم.. چرا نمی گذاریم آرامش همیشگی باشد..چرا نمی گذاریم خوشبختی به سراغمان بیاید...چرا برای انجام کارهای خوبمان خودمان را گول می زنیم.... تلاش..تلاش..تلاش.. اگر از نصف کسانی که موفق هستند سوال کنید هیچکدامشان به این باور نبودند که روزی این چنین موفق می شوند.. اما مثل دانه ای کوچک بزرگ و بزرگتر شدند....و به یک درخت تنومند تبدیل شدند و ما آنها را در یک لحظه میبینیم... و می گویییم وای خدای من چقدر خوشبخت است....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!